Post by MATHILDE - SAHU PRIME on Jun 4, 2017 2:05:11 GMT
Theme: Two steps from hell - Victory
Note: I am drunk and fucked up with energy drinks
Note2: Dutch to English. translate.google.com
Note3: Blame Mike.
Een relatief mooie ochtend. De vogeltjes kweelden, de zon steeg langzamerhand naar de hemel. En de handen van onze gemodificeerde ziel waren verkrocht met een diep bordeaux. Zwarte, onixen handschoenen verdronken in hopen plakkerig, rood bloed. De geblindeerde vrouw, met platinum haar, keek op haar patient neer met een verwoede blik. Haar ogen koud. Mond gereduceerd tot een dunne streep, lippen samengeperst. Het was de tweede keer in haar eeuwig-en-een-beetje leven dat Mathilde geen controle over de situatie kon houden. Nee, de man in haar armen was dood aan het gaan. Een normale persoon, een mens dat op de verkeerde plaats, op het verkeerde tijdstip was.
"De pijn zal stoppen," zo beloofde ze. Maar dat was ook alles dat ze kon doen zonder haar krachten te gebruiken. En dit zou her op de radar van de stad der zielen zetten. Ze had zelfs amper medicijnen of uitrusting om een steekwonde te behandelen.
Zo zij het. Mathilde weigerde iemand te verliezen. Gevolgen vervloekt. Her handen begonnen te gloeien in een zachte, warme gloed. Oker licht begon over de wonde te strelen. En begon het stilletjes aan te sluiten. Her gejammer en gepijnde gekreun van de man begin stilletjes aan te minderen.
MATHILDE - SAHU PRIME © All rights reserved, 2015-2016.
Note: I am drunk and fucked up with energy drinks
Note2: Dutch to English. translate.google.com
Note3: Blame Mike.
Een relatief mooie ochtend. De vogeltjes kweelden, de zon steeg langzamerhand naar de hemel. En de handen van onze gemodificeerde ziel waren verkrocht met een diep bordeaux. Zwarte, onixen handschoenen verdronken in hopen plakkerig, rood bloed. De geblindeerde vrouw, met platinum haar, keek op haar patient neer met een verwoede blik. Haar ogen koud. Mond gereduceerd tot een dunne streep, lippen samengeperst. Het was de tweede keer in haar eeuwig-en-een-beetje leven dat Mathilde geen controle over de situatie kon houden. Nee, de man in haar armen was dood aan het gaan. Een normale persoon, een mens dat op de verkeerde plaats, op het verkeerde tijdstip was.
"De pijn zal stoppen," zo beloofde ze. Maar dat was ook alles dat ze kon doen zonder haar krachten te gebruiken. En dit zou her op de radar van de stad der zielen zetten. Ze had zelfs amper medicijnen of uitrusting om een steekwonde te behandelen.
Zo zij het. Mathilde weigerde iemand te verliezen. Gevolgen vervloekt. Her handen begonnen te gloeien in een zachte, warme gloed. Oker licht begon over de wonde te strelen. En begon het stilletjes aan te sluiten. Her gejammer en gepijnde gekreun van de man begin stilletjes aan te minderen.
